Sevgim...

Payızın axır günlərində ağacların budaqlarında tökülmək
üzrə olan saralmış son bir-iki yarpaq qalıb ki mənim də
sənə olan ümidlərim həmin yarpaqlara bənzədi. Sən
qayıtmadın o sonuncu yarpaqlarla birlikdə mənim
ümidlərim də yerə dəyib qara torpağa qarışdı. Fəsillər
keçəcək gələn yaz həmin budaqlara yeni yarpaqlar
gələcək, amma mənim ümidlərim bir daha çiçək
açmayacaq, çünki sənə olan nifrətim onları kökündən
qoparıb atdı. Yadındadırsa biz yağışı çox sevərdik xoş
təsadüf idi. Yağışlı bir gündə tanış olmuşduq. Mən sənə
yağışdan qorunmaq üçün öz çətirimi təklif etdim sən isə
gülümsəyib çətirin altına sığındın. Bir kəlmə söyləmədin
yağış öz damcılarına ara vermir sükutluğu pozur öz
şırıltısı ilə aləmə səs salırdı. Biz üz-üzə göz-gözə
dayanıb bir-birimizə baxırdıq. Sanki gözlərimiz danışırdı.
Bax elə bizim qəmli hekayəmiz də belə başladı. Sonralar
hər yağışda çətirsiz əl-ələ verib yağışın altında gəzirdik.
Sanki bu dünya bizim üçün yaranıb sanırdıq elə
anlayırdıq ki, tale bizi bir-birimizə elə bir xoşbəxtlik
nəsib edib ki , xoşbəxtlik özü belə bizi qısqanır. Bir gün
səhər yağış damcılarının səsi məni yuxudan oyatdı çox
sevindim amma bu yağış damcıları əvvəlki tək xoş
təəssürat bağışlamadı mənə. Amma gör bir nə oldu. Sən
demə pəncərəmi çırpan yağış damcıları səndə olan xoş
günlərimin son notları son kəlməsi imiş. Sənin zəngin
gəldi, düşündüm sənsən yenə yağışda gəzməyə
çıxacağıq. Tez dəstəyi götürdüm və təəssüflər olsun ki,
bu sənin mənə işlətdiyin son kəlməni dilim tutmur
deməyə. İndi hər şeyə nifrət edirəm, yağışa da çünki
yağışı sənlə birgə sevmişdim. Sevgilim indi qaranlıq bir
otaqda şamla üz-üzə oturub sənə məktub

Cəmi 2690 nəfər oxuyub

Bəyənən (724) | Bəyənməyən (369)

Qəmli Notlar