ala bilmirdim. “Niyə, Allahım, niyə sevgimi
tapan zaman əlimdən aldın. Yox, yox, mən daha yaşaya
bilmərəm. Onunla qovşmalıyam.”
Son dəfə yanağından öpdüm və pəncərəyə tərəf
yaxınlaşdım. Yerə baxdım, hər şey o qədər kiçilmişdi ki.
Və əlvida dünya....
2006-ci il. Bakı yaxınlıqda, yaşıllıqlar içində bir məzar
vardı, iki gəncin məzarı. Hələ ora neçə illər həqiqi
sevənlərin and yeri, sevib qovuşa bilməyənlərin dərd
ortağı olacaqdı. Məzarın üstündə bu sözlər yazılmışdı:
“Sevgi Allahın öz ruhundandır və O görmək istədiyi həqiqi
sevgini öz yanında əbədiləşdirər.”
Cəmi 3086 nəfər oxuyub