Döyüşün ən qanlı günlərindən biri.Əsgər,ən yaxşı
yoldaşının az irəlidə qanlar içində yerə düşdüyünü
gördü.İnsanın başını bir saniyə belə sipərin üzərində tuta
bilməyəcəyi atəş yağışı altında idilər Əsgər leytenanta
qaçdı və:
- Leytenantım.Atılıb yoldaşımı götürüb gələ bilərəmmi?..
Havalandınmı? deyər kimi baxdı leytenant...
- Getməyə dəyərmi?. Yoldaşın dəlik deşik olmuş. Böyük
ehtimalla ölmüşdür belə.. Öz həyatini də təhlükəyə atma
əsla..
Əsgər israr etdi və leytenant "Yaxşı " dedi.. "Get o
zaman.."
İnanılması güc bir möcüzə. Əsgər o qorxunc atəş yağışı
altında yoldaşına çatdı. Onu kürəyinə aldı və qaça qaça
döndü. Birlikdə sipərin içinə diyirləndilər. Leytenant,qanlar
içindəki əsgəri müayinə etdi..Sonra onu sipərə daşınan
yoldaşına döndü:
- Sənə dəyməz,həyatini təhlükəyə atmağına
dəyməz,demişdim.Bu onsuz da ölmüş..
- Dəydi leytenantım.dedi əsgər..
- Necə dəydi? dedi leytenant.Bu adam ölmüş
görmürsənmi?..
- Yenə də dəydi komandirim.Çünki yanına çatdığımda
hələ sağ idi..
Onun son sözlərini eşitmək,dünyaya əvəz idi mənim
üçün.. Və yoldaşının son sözlərini hıçqıraraq təkrarladı:
- Gələcəyini bilirdim!.. demişdi yoldaşı...
Gələcəyini bilirdim!!
Sadece 2180 kişi okudu