Tərbiyənin sirri övlada olan hörmətlə başlayır
Ayrılığı əvvəldən hiss edənlər
Onun gündəliyindən:
"Bu gün ərim özünü çox qəribə aparırdı. Biz sevdiyimiz məkanda şam yeməyi yemək qərarına gəldik.Mən bütün günü rəfiqələrimlə mağazaları gəzdim və bir qədər restorana gecikdim. Mənə elə gəldi ki, məhz mənim gecikməyim onun kefini pozub.
Söhbətimiz alınmırdı. Mən ona nisbətən daha sakit bir yerdə yerdə oturub rahat söhbət edək, deyə təklif etdim. O, razılaşdı, amma demək olar ki, danışmadı. Mən ondan soruşdum ki, onun belə kədərli olmasında mənim günahım varmı? O, bildirdi ki, heç də kədərli deyil, mənim günahım yoxdur və mən heç nədən narahat olmamalıyam.
Evə gedəndə mən ona onu sevdiyimi dedim. O, gülümsündü və yoluna davam etdi. Heç cür onun hərəkətlərini anlaya bilmirdim, heç nə başa düşə bilmirdim. Bəs o, mənə niyə cavab vermədi, neyə demədi ki, o da məni sevir?
Biz evə gələndə hiss elədim ki, onu tamamilə itirmişəm, o daha mənimlə olmaq istəmir. O, sakitcə divanda oturub televizora baxırdı. Mənə elə gəlirdi ki, o məndən çox uzalaşıb. Nəhayət ki, bu səssizlikdə mən ona dedim ki, yatmağa gedirəm.
15 dəqiqədən sonra o, yataq otağına gəldi. Hiss etdim ki, onu nə isə narahat edir, və onun fikirləri harda isə, burdan çox uzaqlarda dolaşır. O yuxuya getdi. Gecə yarısı göz yaşlarımı saxlaya bilmədim. Nə edəcəyii bilmirdim. Onu bilirdim ki, ruhən o, burda yox, başqa yerdədir və mənim həyatım yıxılacaq..."
