Tərbiyənin sirri övlada olan hörmətlə başlayır
Qadın boşanmaq istədi, əri isə görün nə etdi
Sevgi – kifayət qədər çətin məsələdir. Bəziləri birlikdə olmağın asan olduğunu iddia edirlər, amma bu heç də belə deyil. Əgər cütlük problemlərini birlikdə həll etmək istəsə bu asan ola bilər, amma onların buna razılaşması da çətin məsələdir.
5 il birlikdə evlilik həyatı yaşayan qadın ərindən boşanmaq istədiyini bildirib.
"Ərim mühəndisdir. Biz 5 ildir ki, evliyik. Bu barədə etiraf etmək istəməsəm də, deməliyəm ki, mən artıq yorulmuşam. Onun xasiyyətini və hisslərini sevirəm. Amma münasibətlərimizin əvvəlki kimi olmadığını da hiss edirəm.
Söhbət münasibət və hisslərdən gedəndə mən çox sentimental qadın oluram. Romantikanı sevirəm və ərimin tam əksiyəm. O hisslərini ifadə edə bilmir, onun romatik olmaması məndə sevgimizə şübhə oyadır. Artıq bir dəfə boşanmaq istədiyim haqda ona deidim.
"Niyə?" — o məyus halda soruşdu.
"Yorulmuşam, evliliyimiz məni ruhlandırmaq əvəzinə, məni tükəndirir", — deyə cavab verdim. O susdu.
Bütün gecəni danışmadı. Onun susqunluğu mənim ümidsizliyimi daha da artırdı: məni sevən insan öz hisslərini ifadə edə bilmirdi.
Nəhayət o soruşdu: "Səni fikrindən daşındırmaq üçün nə edə bilərəm?"
Əvvəlcə nə cavab verəcəyimi bilmədim: nə isə etmək istəməklə siz başqasının qərarını dəyişdirə bilməzsiniz. Ümidsizlik hiss etdim. Diqqətlə onun gözlərinə baxaraq sakitcə dedim: "Bir sualım var. Əgər ona cavab versən və məni inandıra bilsən, bəlkə fikrimi dəyişə bilərəm. Deyək ki, mən yüksək qayalığın üstündə bitən çiçəyi istəyirəm, amma bilirik ki, sən onu dərsən öləcəksən. Bunu mənim üçün edərdin?"
O bir qədər fikirləşdi və cavab verdi: "Buna sabah cavab verəcəm ". Yenə ümidsizlik ətrafımı sardı.
Növbəti səhər oyananda, onu yanımda görmədim. Stolun üstündə 1 stəkan süd və kağız tapdım. O belə başlayırdı: " Mən o gülü səninçün dərməzdim, amma xahiş edirəm səbəbini izah etməyimə icazə ver....". Ürəyim sıxılsa da oxumağa davam etdim.
" Hər dəfə sənin kompüterində problem çıxanda onu düzəltmək üçün əllərim mənə lazımdır. Sən hər dəfə açarları evdə unudursan, buna görə də evə qayıdıb qapını açmaq üçün ayaqlarım mənə lazımdır. Yeni şəhərlərə gedəndə, sən həmişə yolu itirirsən. Sənə yolu göstərmək üçün gözlərim mənə lazımdır. Hər dəfə bədənin ağrıyanda səni sakitləşdirmək üçün əllərim mənə lazımdır.
Darıxmamağın üçün sənə əyləncəli hadisələr danışmaq üçün dodaqlarım mənə lazımdır. Gözlərin zəif olduğu üçün mənim gözlərim mənə lazımdır, çünki əllərindən tutub çimərliyə enə bilim və sən günəş şüalarından və qumdan zövq ala biləsən.
Sənin həyatında səni hər kəsdən çox sevən insan olmasa, mən sənə yalandan söz verə bilmərəm ki, həmin çiçəyi sənə dərib ölə bilərəm…"
Pilləkənlərlə aşağı qaçdım. Çaşqın halda dayansa da, məni görcək gülümsədi.
Həmin an dərk etdim ki, heç kim məni onun qədər çox sevmir. Elə həmin vaxtdan qayadakı çiçəyi də rahat buraxdım.
Sevgi ilə əhatələnəndə, xoş həvəs hissi keçib gedə bilər, amma o itmir. Unuduruq ki, əsl sevgi – sülh və sakitlik arasındadır. Sevgi müxtəlif formalarda təzahür edir. Çiçəklər və romantika – bu yalnız sevginin görünən tərəfidir. Amma sevginin bünövrəsi bizim həyatımızdır.
