Uşaqlıq xatirem

Uşaqlıq xatirem


valideynlərim. Artıq öz-özümə
qorxmağa başlamışdım. İşıqların birdən sönməsi məni
daha da vahimələndirdi.Bir az otaqda gözlədim yanar indi
deyə. Amma olmadı, mətbəxə keçib şamı yandırdım.
Mətbəxdə olarkən otaqdan qəribə səslər eşitdim, amma
səslər çox zəif olduğu üçün fikir vermədim. Şamı yandırıb
otağa qayıdırdım. Qapının yanına çatıb açanda elə bil şamı kimsə üfürüb söndürdü. Çaşıb qaldım, biraz da
qorxdum doğrusu. Şamı güzgünün yanına qoyub mətbəxə
kibrit dalınca yenidən getdim. Kİbriti götürüb yataq
otağına çatmışdım ki, şüşə qırılması səsi eşitdim, artıq
öz- özümə vahimələnməyə başladım. Güzgünün
qabağına çatanda kibriti yandırıb şama tutdum. Otaq az
da olsa işıqlandı. Başımı qaldıranda güzgünün iki yerə
ayrıldığını gördüm. Az qala dəli olacaqdım. Üzümü iki
yerə bölünmüşdü güzgüdə. Güzgüdən baxanda arxamda
qaranlıq bir kölgə dayanmışdı. Qorxumdan qışqırmağa
başladım. Arxama çevriləndə üzünü gördüm onun. Çox
qorxunc idi. Əlim şama dəydi, yerə düşüb söndü, hər tərəf
qapqaranlıq oldu. Otağın bir küncünə keçib ağlamağa
başladım. Amma qaranlıqda qıpqırmızı gözləri olan bir
üzün mənə tərəf gəlməsini görəndə ağlımı qaçırdım,
deyəsən gözləri idi, qaranlıq olduğu üçün özü
görsənmirdi. Qorxumdan bütün bədənim tutuldu, dilim
qurudu, sanki otaq başıma fırlandı, gözümün qabağı
qaraldı... Daha sonrası yadıma gəlmir. Gözümü açanda
xəstəxanada idim. Atam anam başımın üstündə. Nə
qədər çalışsam da danışa bilmirdim. Sadəcə baxdım və
yenə özümdən getdim. Deyəsən 3 gün idi gözümü
açmamışdım. Aylarla müalicə aldım. Onlar da çox
peşman olmuşdular evdə məni tək qoyduğuma görə.
Psixioloji müalicə alsamda dilim açılmamışdı,
<< 1 [2] 3 >>
Cəmi 2466 nəfər oxuyub
Dostlarınla Paylaş

Saytda 153 nəfər
Top.Mail.Ru
©Tatli.Biz 2010-2024