 |
Tatli.Biz Əyləncə Portalı | Dil:
|
"İnsanın özünü boş yerə xoşbəxt hiss eləməyi şizofreniya əlamətidir"
problem var.
- Nə problemdi ki?
- Doktor, problemin nə olduğunu bilsəm, yanınıza niyə gəlirdim ki?! Özümü müalicə eləyərdim də.
- Yaxşı, bəs məndən nə istəyirsiniz?
- Konsultasiya!!!
Bu ovqatda davam edən dialoqun sonunda axır ki, ondan bir görüş qopara bildim. Deyilən saatda peyda oldum doktorun kabinetində. Kabinetə keçməzdən əvvəl deyim ki, mən hələ də psixiatr yanına gedəndə təəccüblənirəm. Həmişə düşünürdüm ki, depressiyadan, mənəvi travmadan xəbəri olmayanların belə xəstəlikləri, problemləri də olmur. Səd heyf! Belə deyilmiş. Həmişə psixiatrların qəbuluna girmək üçün dayanmış onlarla xəstə və yaxınlarını görürsən. Xəstələrin əksəriyyəti ən sıradan adamlardı. Psixiatrın özəl klinikası olanda, növbədən canını qurtarırsan: demək olar ki, hamı əvvəlcədən vaxt təyin edir və vaxtında gəlir.
Amma əşhədübillah, dövlət xəstəxanasında çalışan psixiatra işin düşübsə, yandın. Həkimin qapısı şah qapısından betər olacaq. Ona görə bu dəfə mənim bəxtim gətirmişdi.
Ənənəvi arvad deyingənliyimizi bir kənara atıban, həkimin kabinetinə keçək. Orta yaşlı, görünüşündən abırlı və təmkinli adam təsiri bağışlayan həkimin üzündə heç bir təbəssüm, xoşməramlılıq nişanələri müşahidə eləmirəm.
- Keç, otur.
Otağa gözucu nəzər salıb, kürsüdə əyləşirəm.
- Eşidirəm sizi. (Ay allah, müdiri də belə danışır, ağsaqqalı da, həkimi də...bu ifadə niyə belə bərk-bərk bitib bu xalqın dilində).
- Həkim, özümü pis hiss eləyirəm. Deyəsən, depressiyaya düşmüşəm.
Həkimin üzündə heç bir dəyişkənlik görmürəm. Depressiyanı yalandan deyirəm, amma qarşımdakı adamın dərdimə belə laqeyd münasibəti indicə məni depressiyaya salacaq, az qalıb.
Həkim:
- Olur belə şeylər. Sən niyə depressiyadasan ki?
-
- Nə problemdi ki?
- Doktor, problemin nə olduğunu bilsəm, yanınıza niyə gəlirdim ki?! Özümü müalicə eləyərdim də.
- Yaxşı, bəs məndən nə istəyirsiniz?
- Konsultasiya!!!
Bu ovqatda davam edən dialoqun sonunda axır ki, ondan bir görüş qopara bildim. Deyilən saatda peyda oldum doktorun kabinetində. Kabinetə keçməzdən əvvəl deyim ki, mən hələ də psixiatr yanına gedəndə təəccüblənirəm. Həmişə düşünürdüm ki, depressiyadan, mənəvi travmadan xəbəri olmayanların belə xəstəlikləri, problemləri də olmur. Səd heyf! Belə deyilmiş. Həmişə psixiatrların qəbuluna girmək üçün dayanmış onlarla xəstə və yaxınlarını görürsən. Xəstələrin əksəriyyəti ən sıradan adamlardı. Psixiatrın özəl klinikası olanda, növbədən canını qurtarırsan: demək olar ki, hamı əvvəlcədən vaxt təyin edir və vaxtında gəlir.
Amma əşhədübillah, dövlət xəstəxanasında çalışan psixiatra işin düşübsə, yandın. Həkimin qapısı şah qapısından betər olacaq. Ona görə bu dəfə mənim bəxtim gətirmişdi.
Ənənəvi arvad deyingənliyimizi bir kənara atıban, həkimin kabinetinə keçək. Orta yaşlı, görünüşündən abırlı və təmkinli adam təsiri bağışlayan həkimin üzündə heç bir təbəssüm, xoşməramlılıq nişanələri müşahidə eləmirəm.
- Keç, otur.
Otağa gözucu nəzər salıb, kürsüdə əyləşirəm.
- Eşidirəm sizi. (Ay allah, müdiri də belə danışır, ağsaqqalı da, həkimi də...bu ifadə niyə belə bərk-bərk bitib bu xalqın dilində).
- Həkim, özümü pis hiss eləyirəm. Deyəsən, depressiyaya düşmüşəm.
Həkimin üzündə heç bir dəyişkənlik görmürəm. Depressiyanı yalandan deyirəm, amma qarşımdakı adamın dərdimə belə laqeyd münasibəti indicə məni depressiyaya salacaq, az qalıb.
Həkim:
- Olur belə şeylər. Sən niyə depressiyadasan ki?
-
Cəmi 2279 nəfər oxuyub
Bəyəndim(455) | Bəyənmədim(484)
