Kasr-ı Şirin Antlaşması, (Farsça: Zuhab Antlaşması (قصرشیرین)) IV. Murat'ın Bağdat Seferi sonucunda 14 yıldır Safevilerin elinde bulunan Bağdat'ın fethinden sonra Osmanlı Devleti ile Safevî Devleti arasında 17 Mayıs 1639'da imzalanan, 1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşını sona erdiren ve bugünkü Türkiye-İran sınırını büyük ölçüde belirleyen barış antlaşması.^[1]

Kasr-ı Şirin Antlaşması

Kasr-ı Şirin Antlaşmasına göre Osmanlı Devleti
Tür	Barış Antlaşması
İmzalanma	17 Mayıs, 1639
Yer	Kasr-ı Şirin, Kirmanşah, İran

IV. Murat sefere çıkarak 1623'ten beri Safevîlerin elinde bulunan Bağdat'ı yeniden Osmanlı topraklarına kattı. Bağdat'ın Osmanlılar tarafından geri alınmasından bir süre sonra iki devlet arasında barış görüşmeleri başladı. 13 gün süren müzakerelerin sonucunda 17 Mayıs 1639'da Kasr-ı Şirin Antlaşması imzalandı. Bu antlaşma ile Bağdat, Basra ve Şehrizor Osmanlılarda kaldı, Revan ise Safevî Devletine bırakıldı.

"İkinci Kasr-ı Şirin" olarak da adlandırılan Kerden Antlaşması ise 14 Eylül 1746 tarihinde imzalandı. Daha sonraki tarihlerde gerçekleşen İran-Osmanlı savaşlarında ortaya çıkan sınır meseleleri hep Kasr-ı Şirin Antlaşması temelinde çözümlendi.^{[kaynak belirtilmeli]}

O tarihlerde Doğu Anadolu Bölgesi'nden başlayıp Basra Körfezinde sona eren 2185 km'lik Osmanlı - Safevî sınırını belirleyen bu antlaşma aynı zamanda bugünkü Türkiye-İran ve İran-Irak sınırlarını da büyük ölçüde belirlemiştir.