Viyana Çevresi, 1922'de Viyana Üniversitesi'nde profesör olarak görev yapan Moritz Schlick'in önderliğinde toplanan bir grup teorisyen, matematikçi ve filozof. Gelişen felsefi yön, mantıksal pozitivizm veya mantıksal deneycilik olarak adlandırıldı.

Grubun ileri gelenleri Rudolf Carnap, Otto Neurath, Friedrich Waismann, Philipp Frank, Olga Hahn-Neurath, Hans Hahn, Richard von Mises, Victor Kraft ve Karl Menger'di. 1929'da grup Viyana Çevresi adı altında ortaya çıktı. Moritz Schlick 1936'da kendi öğrencilerinden biri olan Hans Nelböck tarafından öldürüldüğünde, çevre dağıldı.

Viyana Çevresi, pozitivizm, önermeler mantığı ve anlambilim gibi konularla ilgilendi. Ernst Mach, Henri Poincaré, Gottlob Frege, Bertrand Russell ve Ludwig Wittgenstein'ı düşünce öncüleri olarak kabul ettiler. 1930'ta Carnap, Neurath ve Hahn grubun manifestosunu yazdı. Aynı yıl Erkenntnis adında bir dergiyi de çıkarmaya başladılar.

Analitik felsefe veya mantıksal pozitivizm, o zamanlar iki ana felsefe akımından biriydi. Dolayısıyla grup, Hans Reichenbach, Carl Gustav Hempel, Alfred Tarski, Karl Popper ve W.V.O Quine tarafından ziyaret edildi.

Grup, analitik felsefe yapma tarzını İngilizce konuşan dünya dışına taşımayı başarmıştır. Özellikle İskandinav ülkelerinde felsefenin bu tarzda yapılmasını sağlamıştır.^[1][2]