Radiolümenesensiya — ionlaşdırıcı şüalanmaya məruz qalma nəticəsində yaranan bir maddənin Lüminessensiyası^[1].

Texnologiyada, qamma şüaları, alfa və ya beta hissəcikləri yayan radionuklidlər daimi fəaliyyət göstərən yüngül kompozisiyaları (SPD) aktivləşdirmək üçün geniş yayılmışdır. Məsələn, torium və ya radium-226. SPD fosforu sink sulfid əsasında istehsal edilmişdir. Belə SPT-lər çox uzun müddət — bir neçə il və hətta onilliklər ərzində işıq yayma qabiliyyətinə malikdirlər^[2]).

Radiolümenesensiya işıq mənbələri işıq mənbəyinin yüksək muxtariyyətinin tələb olunduğu texnologiya sahələrində — dəniz şamandıraları, vertolyotun rotor ölçülərinin gecə təyin edilməsi üçün ampul edilmiş mənbələr, partlayıcı mühitlərdə işləmək üçün işıq mənbələri (mina və mədənlərdə), müxtəlif növlərdə tətbiq tapmışdır. Təcili və avtonom işıqlandırıcılar, göstəricilər, alət kadranları üçün işıq mənbələri, silah mənzərələrinin işıqlandırılması və s.

Bu maddənin qaranlıqda tətbiq etdiyi simvolları ayırmaq və ya bunun əsasında saat kadranlarının və digər cihazların daimi işıqlandırılmasını həyata keçirmək üçün tələb olunan minimum lüminesans maddənin miqdarını təyin edən beynəlxalq ISO 3157 və NIHS 97–10 standartları mövcuddur^[3].

Parıltı intensivliyi, kompozisiyanın keyfiyyətinə əlavə olaraq, örtükün səth sahəsinə və təbəqənin qalınlığına da bağlıdır. Vaxt keçdikcə radionuklid istehlak olunur və sabit izotoplara çevrilir. Fosfor da azalır, işıq mənbəyi parlaqlığını itirir. Buna baxmayaraq, parlaqlığını itirmiş SPT-lər də artan radiobioloji təhlükə mənbəyidir və xüsusi atılmaya məruz qalırlar^[4].